It takes a lot of time to travel

Lieve allemaal,

Deze week waren mijn eerste coach, client en feedback meeting. Dinsdag 22 november om 11 uur startte de coach meeting. Ieder groepje dat een evenement gaat organiseren krijgt een coach. Hij of zij zal het groepje begeleiden en feedback geven gedurende het organisatie proces. Onze coach heet Joshua en hij komt uit New-Zeeland. Tijdens deze coach meeting hebben we ons idee besproken waar hij feedback op gaf. Verder hebben we overlegd hoe we het beste de client meeting kunnen aanpakken. Die meeting hadden we de volgende dag. Vanwege privé omstandigheden kon hij niet naar Bangkok komen, dus hebben we een Skype meeting gehouden. De klant stond open voor onze ideeën en we mochten er verder aan werken. Helaas was de verbinding af en toe een beetje slecht waardoor ik hem niet altijd even goed heb begrepen. Al met al verliep het goed en konden wij met een tevreden gevoel naar huis. Wel met wat huiswerk hoor. Hij wil voortgang zien, maar dat komt goed, want wij zijn harde werkers. Donderdag 24 november was de eerste feedback meeting. Bij deze feedback meetings geeft onze coach feedback op het werk en gedrag dat we hebben vertoond tijdens de client meeting. Joshua had een paar opmerkingen, maar al met al hadden we het goed gedaan. Deze meeting duurde 3 kwartier, net als de coach meeting. De client meeting duurt anderhalf uur.

Vrijdag 25 november:
Dit weekend ga ik op stap met 5 andere meiden. De bestemming is Hua Hin. Dit ligt in het zuiden van Thailand en dat is ongeveer 200 km vanaf het appartement. Om half 9 vertrokken we met een stadsbus naar het Victory monument en stapten daar over richting de northeastern bus terminal. Het was erg druk onderweg. Wat ik daar grappig aan vond, was het feit dat de bus gewoon op de vluchtstrook ging rijden, net als een paar andere auto's. Ja, waarom zou je daar niet gaan rijden als je er wel langs kunt. Het is een extra rijbaan geworden. Bij de bus terminal stonden allemaal mini busjes. Een 'van' wordt zo'n busje genoemd (spreek uit ven). Het heeft 15 zitplaatsen exclusief bestuurder. Voor 180 bath = €4,75 bracht dit busje mij naar Hua Hin. De reis duurde erg lang. Ik zat erg krap en er was amper ruimte voor mijn benen. Uiteindelijk na ongeveer 3,5 uur kwamen we aan in Hua Hin. In het stadje voelde ik meteen de rust. Waar het in Bangkok heel druk is, is het hier heerlijk rustig. Het was inmiddels al half 2 en we hadden honger gekregen. Bij restaurant 'Say Cheese' hebben we geluncht. Dit is een Nederlands bedrijf met Hollandse producten zoals frikandellen, kroketten en zelfs stamppot. Nadat we hier uit waren gegeten zijn we naar ons verblijf gegaan. Het is een hostel en ik vond het vrij goedkoop. 585 bath = €15,50 voor 2 nachten. Daar hebben we ons opgefrist en zijn we naar een beach club gegaan. Bij de beach club heb ik op een matras gelegen en een lekkere watermeloen juice gehad. De zon ging onder en er kwam nog een hele bijzondere lucht. Het leek alsof de wolk straalde. Nadat we hier gechillt hadden zijn we op zoek gegaan naar wat eten. We kozen een restaurant uit waar ze Thais en Italiaans eten hebben. De leeftijdsgroep ging meteen achteruit toen we naar binnen liepen. Er zaten oudere blanke mensen van een jaar of 65/70 of een oude man met een jongere Thaise dame. Dit is totaal geen jongeren bestemming, maar speciaal voor de oude mannen die nog wat van hun leven willen maken en voor de Thaise dames die nog op zoek zijn naar een man met geld. Ik vond dat echt heel bijzonder om te zien. De dag sloten we af met een rondje over de nachtmarkt.

Zaterdag 26 november:
Vanmorgen om 10 uur ben ik met de groep vertrokken richting Kaeng Krachan National Park. Dit is een heel groot beschermd natuurgebied en het grootste nationale park in Thailand. Vanaf het hostel zijn we met de taxi zijn naar het National Park gereden. De afstand bedroeg ongeveer 70 km en voor mijn gevoel duurde de reis een eeuwigheid. De taxi was namelijk niet een gewone auto, maar een pickup truck met een dakje eroverheen en aan de zijkant kleine bankjes waar je op kunt zitten. De wind waaide er dwars doorheen en mijn haar wapperde alle kanten op ondanks dat ik een knotje in had gedaan. Toen we het National Park binnen reden rook het heerlijk fris naar de natuur. Wel moest ik 300 bath =€7,98 entree betalen. Dat vond ik best wel duur, maar nu help ik wel mee met het onderhouden en het beschermen van dit natuurgebied. In het park hebben we een wandeling gemaakt door de Jungle. Dit was een route van 2,5 km. Er ging een gids mee zodat we niet verdwaalden. Die hadden we zeker nodig, want er was niet echt een duidelijk pad en het ging van links naar rechts, boven naar beneden en een aantal keer over/ door een rivier. Dit was echt de jungle. De wandeling vond ik erg leuk, alleen vond ik de beesten een beetje eng. Ik zag een enorme spin van echt wel 10 cm lang, slingerende en spelende apen in de bomen en een grote rode mier die mij graag in mijn enkel wilde bijten. De wandeling duurde 2 uur en daarna zijn we naar een viewpunt gereden genaamd Khao Hin Lek Fai. Om kwart over 6 kwamen we daar aan. Helaas was de zon net onder en begon het schemerig te worden. Ach ja zo was het uitzicht ook heel mooi met al de lichtjes van de stad. Tot slot hebben we nog bij een goed restaurant (Coco 51) gegeten waar we zelfs nog een gratis fruit dessert kregen.

Zondag 27 november:
Vanmorgen heb ik ontbeten op de stoep voor de 7-Eleven supermarkt. Die supermarkten zie je hier om te zoveel meter en ze zijn 24 uur per dag geopend. Ideaal! Vanaf daar hebben we een tuktuk gepakt naar de bus terminal van Hua Hin. Hier was een grote touring bus en die bracht ons naar Phetchaburi. Hier hebben we Khao Luang Cave bezocht. Dit is een tempel die gevestigd is in een grot. Toen we bij de ingang aankwamen, zag ik allemaal apen rondlopen. Gelukkig deden ze niks. Om bij de tempel te komen moest ik eerst een aantal trap treden omhoog en daarna naar beneden. In de grot was het lekker cool en er liepen geen apen rond. De grot had gaten in het plafond waardoor de zon heel mooi naar binnen scheen. Dat gaf een prachtig effect. In deze tempel stonden alweer verschillende boeddha beelden; een grote boeddha, kleine boeddha's en zelfs een liggende boeddha, maar deze was niet zo groot als de liggende boeddha in Wat Pho hoor (zie New country, new beginning). Nadat we de verschillende boeddha beelden hadden bekeken en een rondje hadden gelopen door de grot, liepen we terug naar de taxi. Deze bracht ons naar de terminal waar de mini busjes stonden. In het busje waren nog precies 6 plekken voor ons. Helaas moest ik wel achterin. Ik zat echt totaal niet lekker. Benen zowat in de nek en er zat amper ruimte tussen mij en diegene die naast mij zat. De airco stond ook niet hoog, dus je raadt al wel hoe warm als ik het had. Eindelijk om 3 uur stopten we bij een terminal. Helaas nog niet de goede die ons naar het appartement kan brengen. We vroegen rond waar we heen moesten. Een mevrouw zei dat er over 20 minuten een 'van' naar Victory monument ging vanaf daar zouden we een andere van kunnen pakken naar het appartement. Wij wachten en uiteindelijk kwam er een 'van', maar die zat vol dus we moesten weer wachten. Ik had het helemaal gehad. Ik ben zo gaar geworden van die warmte en dat reizen. Uiteindelijk om 4 uur kwam er een 'van' die ons naar het Victory monument bracht. Daar stapten we over op een andere 'van' die ons naar de bushalte bij Central Plaza bracht. Vanaf daar nog 5 minuten lopen en toen was ik eindelijk thuis. Het was half 6 en dat was het einde van het weekend Hua Hin.
Dat reizen valt mij echt wel tegen. Het neemt zoveel tijd in beslag. Het vermoeid mij. In Bali was ik dat natuurlijk helemaal niet gewend. Al reed je daar 3 uur, dan was je al aan de andere kant van het eiland.

Afsluitend wil ik jullie bedanken voor het lezen van mijn blog(s). Het kost aardig wat tijd, maar ik schrijf ze altijd met veel plezier. Zo geef ik jullie toch een kijkje in mijn leven.

Liefs,
Annemaaike