Bali tour with mom and grandma

Lieve allemaal,

Wat heb ik een ontzettend leuke tijd gehad met mama en oma. Het is voorbij gevlogen en ik heb enorm veel meegemaakt. Dus hier komt een lange blog aan.

Vrijdag 14 oktober was de dag dat mama en oma op het vliegveld in Denpasar gingen landen. Ik had al een week geleden een taxi geregeld die mij vanaf het hotel naar het vliegveld zou brengen en ook weer terug zou brengen. De hele dag heb ik er op zitten wachten. Het duurde maar en het duurde maar. Eindelijk was het 4 uur en kon ik in de taxi stappen. Ik was keurig op tijd en zag het vliegtuig van Qatar Airways al naast mij rijden. Op het vliegveld heb ik ongeveer een uur gewacht voordat ze uit de deur kwamen en zij zagen mij nog eerder dan ik hun. Ik vond het super leuk om ze weer te zien. Snel terug gereden naar het hotel. Zij vonden, net als ik, het verkeer indrukwekkend. Van alle kanten komen scooters en niemand rijdt binnen de lijntjes. Ze vonden het verkeer een georganiseerde chaos. Bij het hotel had ik een welkoms pakketje voor ze neergelegd. Een sarong, bakje met een zeepje er in en een dolfijnen magneet. Hoeven ze dat in ieder geval niet meer te kopen. Attent hè.

Zaterdag 15 oktober:
De volgende ochtend heb ik mama en oma om 9 uur wakker gemaakt. Oma zei, ik ga nog even slapen hoor. Ik zeg nee nee, het is al 9 uur we moeten naar het ontbijt. Toen was ze er meteen uit. Wel heel logisch te verklaren dat ze nog wilde slapen, want het is om die tijd 3 uur 's nachts in Nederland. Ik heb geprobeerd om het rustig aan te doen met mama en oma, dus we zijn naar het strand van Kuta gegaan. Hier hebben we op een strand bedje gelegen. Ze hadden het al gauw bloed heet. We zijn nog langs wat kraampjes gelopen en bij een groot winkelcentrum geweest. Op een gegeven moment waren ze het zat en wilde ze naar huis.

Zondag 16 oktober:
Vandaag begint de rondreis door Bali. We werden deze morgen om 10 uur opgehaald door Niyoman. Hij is onze gids en chauffeur voor vandaag. Hij weet alle leuke bezienswaardigheden van het zuiden. We waren erg benieuwd wat hij in petto heeft. Onze eerste stop was bij de Tegenungan waterval. Oma had het zwaar, want er waren heel veel trappen naar beneden en die moest ze ook weer omhoog. Maar ze heeft het gehaald en dat vond ik hartstikke dapper. Mama had het trouwens ook wel zwaar, maar dat kwam ook door de warmte. Ik ben daar inmiddels wel aan gewend, maar hun nog niet. Na deze waterval zijn we door gereden naar een voorbeeld tuin van een plantage waar katten zijn die koffie bonen eten en dan uitpoepen. De uitgepoepte koffiebonen worden natuurlijk schoon gemaakt en daar wordt koffie van gemaakt. Dit heet Luwak coffee. Mama en oma vonden het best te drinken. Ik heb het niet gehad, maar wel twee andere soorten koffie. Bah, dat was vies. Ik blijf er toch bij dat ik koffie niet lekker vind. De derde stop die Niyoman in zijn gedachten had was de vlindertuin. Oma wilde daar graag naar toe en Niyoman paste het programma zo aan. In deze tuin waren een heleboel mooie grote vlinders. Ook waren hier atlasvlinders. De verzorger heeft 3 atlasvlinders op mijn t-shirt gezet en ze bleven braaf bij mij zitten. Éentje heeft nog wel op mijn t-shirt gepoept. Dat was wat minder. We zijn weer in de auto gestapt en stopten bij een restaurant om te eten. Dit was erg leuk, want we aten tussen de rijstvelden. Goed uitgekozen Niyoman! De een na laatste bezienswaardigheid was de Tirtha empul holy spring tempel. Hier ben ik in het begin van mijn Bali reis naar toe geweest, dus ik wist al hoe het er uit zag. Toch heb ik deze tempel heel anders ervaren als toen. Er was namelijk een hele grote ceremonie bezig vanwege de volle maan. Er waren meisjes die aan het dansen waren en heel veel mensen in mooie kleding. Bijzonder om te zien. Het grappige was, ik wilde met die mensen op de foto en die mensen wilde met mij op de foto. Als allerlaatste hebben we de tempel Pura Goa Gajah bezocht. Deze wordt ook wel de olifantentempel genoemd. Ook hier was een ceremonie bezig. Inmiddels werd het donker en zijn we op zoek gegaan naar ons verblijf. Pertiwi Bisma 2 in Ubud. Zag er goed uit en het had zelfs 2 zwembaden. Die hebben wij natuurlijk uitgetest.

Maandag 17 oktober:
Vandaag hebben we Ubud verkend. Deze stad staat bekend om zijn kunst. Daar wilden wij wel wat meer van weten. Wij hebben daarom een workshop zilver maken gevolgd. Ik heb een palm blad gemaakt, mama een ring en oma een medaillon. Ik vond het erg leuk en bijzonder om te doen. De lerares hielp ons goed en ze legde het prima uit. Alles werd gemaakt met de hand. Het enigste waar elektriciteit voor nodig is, is voor het schuren en polijsten. Na 3 uur hard werken, konden we met een tevreden gevoel terug naar het hotel.

Dinsdag 18 oktober:
Deze dag gaan we op pad Ogi. Hij zal onze gids en chauffeur zijn voor het noorden. De eindbestemming voor vandaag is Atres Vila. Dit ligt dichtbij Munduk. Ongeveer 2 uur en een kwartier rijden vanaf Ubud. Onderweg zijn we natuurlijk wel op een aantal plekken gestopt. We zijn op een rijstveld geweest waar de mensen het rijst aan het oogsten waren. De steel werd van het graan/pitje gescheiden. Vervolgens wordt het gedroogd en gaat het in een soort machine om de schild te verwijderen. De volgende stop was een uitzichtpunt. Op de parkeerplaats waren tamme dieren: een uil, vleermuis, kat en een slang. Ja, je lees het goed, een slang. Deze heb ik nog aangeraakt. Dit voelde heel apart. Niet glibberig, maar juist meer rubberachtig. We reden weer een stukje door en stopten bij de Ulun Dana Beratan tempel ofwel de watertempel. Deze heb ik een paar weken geleden al bezocht met die meiden. Deze keer regende het niet, waardoor ik betere foto's heb kunnen maken. Wel hadden ze de prijs flink verhoogd. Ik heb de vorige keer 30.000=€2,00 roepia betaald en nu koste het 50.000=€3,50 roepia om naar binnen te gaan. De reden voor de verhogen zijn het aantal toeristen. Het is natuurlijk nu geen hoogseizoen meer en toch moet het gebied genoeg inkomen hebben. De laatste bezienswaardigheid die Ogi in zijn gedachten had was de Munduk waterval. Ik wist de weg door het bos naar beneden, want hier was ik ook al geweest. Nu was ik, net als Ogi, een soort gids en kon ik vertellen hoe ver het nog was. Hier waren namelijk hele hoge traptreden met een steile weg. Dit was zwaar voor oma, maar we deden rustig aan en we hebben het gehaald. Ik ben hartstikke trots op oma dat ze wel gewoon mee gaat ondanks de onveilige wegen.

Woensdag 19 oktober:
Vannacht heerlijk geslapen. Het was erg rustig in de omgeving. Wel hoorde ik in de ochtend geschreeuw van mensen. Zij jaagden de vogels weg met hun geschreeuw. De accommodatie staat namelijk tussen de rijstvelden. Vogels vinden die granen natuurlijk wel lekker en als je ze niet weg jaag, eten ze de hele boel op. Waarom zou je dan geen persoon inhuren om de vogels weg te schreeuwen?
Vandaag hebben we een rustdag gehouden. Mama en ik zijn nog wel even naar het dorpje gelopen. Dat was een dorpje van niks. Een lange straat met allemaal lokale winkeltjes. Ze hadden niet eens een normale supermarkt. Mama en ik zijn verder gelopen richting een waterval. Eerst een stuk door de rijstvelden en daarna door het bos. Vanaf daar ging het pad naar beneden. Naja pad, alles was niet onderhouden dus het was opletten waar je liep. De wc die we onderweg tegen kwamen was ook helemaal stuk. Beneden aangekomen zag ik het water naar beneden vallen aan 2 verschillende kanten, maar er zaten nog bomen/planten/struiken voor. Ik wilde wel dichterbij komen, maar dan moest ik wel over de rosten klimmen. Dat vond ik best avontuurlijk van mezelf. Achteraf hoorden we dat deze waterval erg gevaarlijk is. Dit water komt namelijk van de berg en soms zijn daar lokale regenbuien. Dan is het mogelijk dat er in een keer enorm veel water naar beneden komt. Oeps.. Dan hebben wij mazzel gehad.

Donderdag 20 oktober:
Voor het ontbijt kreeg ik iets heel bijzonders, namelijk zwarte rijst met geraspte kokos eroverheen. Niet veel smaak, maar het was prima te eten. Ogi kwam ons om 10 uur ophalen. We zijn naar Brahma Vihara Ashmara gereden. Dat is de enigste boeddhistische tempel in Bali. Het is heel wat anders als een hindoeïstische tempel. Alles draait hier om meditatie en beelden. En als ik een gebouw binnen liep waar de beelden of een beeld van Boeddha was, dan moest ik mijn schoenen uit doen. Dit hoeft in een hindoeïstische tempel niet. De volgende stop die Ogi in zijn gedachten had was Air Panas Banjar, hot spring (hete bron). Dit zijn baden met zwavel water die een temperatuur hebben van 38 graden. Het water komt uit het vulkaan gebied in de bergen, daarom is het zo warm. De accommodatie van vandaag is Jubawa Homestay in Permuteran. Het ontvangst vond ik al helemaal niks. Ze konden amper Engels en ze zeiden dat we moesten betalen, terwijl we alles al hadden betaald. De kamer stonk naar afvoer en buiten rook het naar pis. Ik vond het verschrikkelijk. Bij het zwembad zag ik wat luxere kamers waar het niet stok en ik heb gevraagd naar de mogelijkheden. Voor 100.000 roepia =€7,- extra konden we daar in. Dit was een betere kamer, alleen werkte hier de airco van geen meter. Ik lag met een matras op de grond en had het super warm. Jammer genoeg zijn we hier voor 2 nachten en hebben we al betaald, anders was ik al 10 keer weggerend naar een andere accommodatie.

Vrijdag 21 oktober:
Vandaag was een slechte dag voor mij. In de nacht werd ik wakker met een gekke buik. De hele dag heb ik hele erge buikpijn gehad en was ik flink aan de diarree. Gisteren wat verkeerds gegeten. Op dit moment was ik heel erg blij dat mama er was. De afgelopen weken is het allemaal goed gegaan en er zou een moment komen dat het fout zou gaan. Die tijd was vandaag aangebroken. 's Avonds probeerde ik nog wel wat te eten, want ik had sinds de ochtend niks meer gehad. Die complete maaltijd heb ik er in de Homestay weer uit gekotst. Ik was er goed ziek van.

Zaterdag 22 oktober:
Vannacht een paar keer wakker, maar ik voelde me gelukkig stukke beter als gisteren. Het rommelde nog wel wat in mijn buik, dus voorzichtig met eten gedaan. Het beloofd een leuke dag vandaag. Wij zijn namelijk uitgenodigd om bij een baby ceremonie te kijken in de familie tempel van Ogi. De baby gaat de volgde face in en ging voor het eerst de grond aanraken. Dit hebben wij gezien met een heel ritueel. Voor elke fase van het leven is er een ceremonie. Daarom hebben hindoeïstische mensen zoveel ceremonies. Voor alles hebben ze wel een ceremonie. Niet alleen voor de baby fases, maar ook voordat de baby geboren wordt zijn er speciale rituelen. Ik vond het erg leuk om dat te zien. Je hoort wel eens verhalen en nu zit je er gewoon midden in. Verder zijn we nog in het huis van Ogi geweest. Ze leven daar heel summier. Hij heeft een eigen kamer van ongeveer 4 bij 7 meter. Er stond 1 groot bed en een matras op de grond voor de jongste zoon. Voor de rest stond er een tv, een kast en wat spullen. Dat die mensen zo kunnen leven hè. Dat is onvoorstelbaar. Meer hebben ze niet nodig en ze leven grotendeels buiten. Beneden is een keuken, maar die is niet zo luxe als bij ons hoor. Ze kookte op een camping gasfornuis in mijn ogen, zonder afzuigkap of oven. Dan hebben wij het in Nederland echt wel goed. Bovendien leven ze samen in het gebied waar al hun familieleden wonen. Dus je hoeft nooit bang te zijn om alleen te zijn. Ik vond dit heel indrukwekkend. De vrouw van Ogi heeft eten voor ons gemaakt en vervolgens bracht Ogi ons naar de laatste accommodatie van deze week. Aditya Beach Resort in Lovina. Dit was echt prachtig en een goedmaker van de afgelopen 2 dagen. Het heeft een zwembad waarbij je aan de bar kan zitten en de kamer was net een balzaal zoveel ruimte. Buiten konden we in zo'n open vierkant hok zitten/liggen met de zee aan onze voeten. Wat heb ik hier heerlijk gezeten en genoten van het uitzicht. Dit was echt wel het toetje van deze vakantie. Ik bedacht het me nog even over. Wat ging hij snel en wat was het gezellig. Ik heb enorm veel geleerd van de cultuur en vruchten die hier in Bali zijn. Ik vond het leuk om avontuurlijk en actieve dingen te doen, maar ook een rust moment zoals dit vind ik heerlijk. In deze vakantie was die combinatie perfect. 's Avonds bij het restaurant van het resort gegeten. We kregen een bloemetje in ons haar en alles was keurig geregeld. Er waren zelfs 2 meisjes die een Balinese dans deden. Ik heb echt een perfecte dag gehad vandaag.

Zondag 23 oktober:
Lovina staat bekend om de dolfijnen. Dus vanmorgen vroeg opgestaan om met een bootje het water op te gaan. In de lucht waren veel wolken en ook wat donkere wolken. Hopelijk gaat het niet regenen dacht ik. Het water werd steeds wilder en wilder. Eerst was de meneer die de boot bestuurde nog optimistisch over het zien van dolfijnen. Maar later twijfelde hij er aan. Hij maakte zich zorgen over het weer. Op een gegeven moment waren de golven zo hoog dat het bootje echt op en neer ging. En ja, daar zagen we een school dolfijnen zwemmen. Dat was een grote groep en eentje deed zelfs een kunstje. Dat vond ik super leuk om te zien, want de vorige keer toen ik dolfijnen ging kijken deden ze dat niet. Helaas konden we geen foto's maken, dat was te gevaarlijk. We zijn niet lang gebleven, want de zee was zo wild geworden dat het water in de boot spatte en op ons. We waren drijf nat, maar ik vond het erg leuk. De boot tocht was al een attractie en dan gingen de dolfijnen ook nog springen. Terug bij het hotel hebben we lekker ontbeten en om 10 uur kwam Ogi ons weer ophalen. Aangezien ik morgenvroeg om 8 uur weg moet vanaf het hotel had ik gevraagd of hij mij naar Denpasar kon brengen. Helaas kon ik niet mee naar Candidasa. Daar zouden we de vakantie afsluiten. Morgen ga ik met school raften en ik moet in het hotel zijn. Van school mocht ik niet een taxi regelen en zelf naar Ubud rijden waar het raften plaats vindt. Ogi wilde mij zeker brengen. Om 1 uur was ik weer in het Puri Saron hotel. Het voelde een beetje als thuis komen. Ik heb afscheid genomen van mama en oma, die gingen nog wel naar Candidasa. Ik moest wel even mijn tranen wegslikken toen ze wegreden, maar gelukkig zie ik ze morgen weer! De rest van de middag heb ik huiswerk gemaakt, spullen uitgepakt en mijn onderbroeken en sokken gewassen.

Maandag 24 oktober:
Ontbeten met bananen pannenkoekjes en ei met aardappel. Dit smaakte weer vertrouwd! Om 8 uur stapte ik in de auto die mij naar Ubud bracht. Het bedrijf heet Sobek Bali. We kregen uitleg en mochten een groepje vormen van 5 personen. We kregen een gids, een reddingsvest, een helm en een peddel. Dat wordt wat dacht ik, maar eerst moesten we nog 509 treden naar beneden voordat ik in een blauw opblaas bootje kon stappen. Er konden 2 personen voorin, 2 in het midden en 2 achterin. Ik ging in het midden zitten. Het tripje vond ik erg leuk. We dobberden langs een mooie omgeving en een aantal watervallen gezien. Natuurlijk werden we nat gespetterd door mannelijke mede-studenten en onze boot werd onder 1 van de watervallen geduwd. We waren echt drijf nat. Gelukkig was het water niet koud. Bovendien waren we stevig aan het peddelen, dus ik vond het al gauw een goed temperatuurtje. Het water was kalmpjes en af en toe gingen we een stukje naar beneden. Ik had verwacht dat het enger was, maar het viel reuze mee. Om 1 uur was het afgelopen en reden we weer terug naar het hotel. Hier heb ik huiswerk gemaakt en om half 7 kwamen mama en oma weer terug van een lange dag met Niyoman.

Dinsdag 25 oktober:
Vanmorgen ben ik samen met mama en oma naar de Saraswati Silver fabriek en winkel geweest. Hier hebben ze de Buddha to Buddha sieraden. Ik heb een leuk armbandje gevonden en ik vroeg aan een medewerker of hij goed voor mij was. Ze zei dat er een halve centimeter af moest. Ik mocht meelopen naar de fabriek waar ze hem kleiner maakte. Naja fabriek kan je het niet noemen. Er zaten zo'n 10 mensen aan een werkbank die bezig waren met het maken van een sieraad. Het is niet een fabriek met machines. Ze doen alles met de hand. Binnen een kwartiertje was de armband klaar. Dat is het voordeel om bij een fabriek te kopen. Mama heeft ook een armband gekocht voor haarzelf en ook voor mijn zusje. Oma heeft een ketting gekocht waar ze de medaillon aan wil hangen die ze in Ubud heeft gemaakt. 's Middags ben ik nog even naar school geweest. 's Avonds nog ergens gegeten. Dit was de laatste avond samen. Jammer...

Woensdag 26 oktober:
Vanmiddag om 1 uur vertrekken mama en oma vanaf het hotel. Vanmorgen bij het ontbijt had ik het al een beetje moeilijk. Een meisje uit mijn klas vertelde mij laatst een verhaal. Als je in een nieuwe omgeving bent, duurt het wat langer om ergens aan te hechten. Wanneer je iemand zie die je al jaren kent en wat voor je betekent, hecht je daar heel snel aan. Hierdoor is het ook lastiger om dan afscheid te nemen. Dat vond ik erg wijze woorden. Ik moest namelijk ook heel erg huilen toen mama en oma weg gingen. Dat had ik niet van mijzelf verwacht. Misschien zijn het ook wel alle ophopingen van de afgelopen 7/8 weken. Maar ik vond het echt super fijn dat ze er waren. Het was een enorm groot cadeau.

Hè hè, zijn jullie er nog? Dat waren weer veel belevenissen.

Tot snel,

Liefs,
Annemaaike