Busy weeks with trips to Amed, Batur and Lovina

Lieve allemaal,

Jullie hebben al een tijdje niks meer van me gehoord. Reden: druk druk druk. Niet alleen met de leuke uitjes die ik maak, maar ook met school. Er wordt veel van mij verwacht en ik moet daarvoor goed voorbereiden. Ik ben nogal een perfectionist, dus dan begrijp je dat het veel tijd van mijn leven inneemt. Desondanks gaat het goed op school. Ik leer veel over de event industry, maar ook over presentatie vaardigheden en hoe ik het beste kan praten gedurende een vergadering. Elke dinsdag heb ik een vergadering met de groep en elke donderdag moet ik een presentatie geven. In de eerste 3 weken kreeg ik erg negatieve feedback. Ik had een country accent waar ik aan moet werken, praat niet snel genoeg, moeilijk om naar te luisteren (meer to the point) en dat mijn Engels gewoon slecht is. Naja goed, ik denk maar zo, beter dat ze het eerlijk zeggen dan dat ze het verzwijgen. Met deze feedback ben ik aan de slag gegaan. Ik probeer bijvoorbeeld met niet-Nederlanders (om ze zo maar even te nomen) een gesprek te voeren. Hierdoor moet ik wel Engelstalig gaan denken en spreken. Tot mijn verbazing helpt het echt. Vorige week en vandaag kreeg ik hele positieve feedback van de groep. Ze kunnen zien dat ik aan het verbeteren ben. Dat geeft mij dan weer extra energie en vertrouwen.

Naast school probeer ik ook leuke dingen te doen. Nu ik hier ben wil ik zoveel mogelijk zien en eruit halen. Misschien kom ik nooit meer in Bali.

Het weekend van 16, 17 en 18 september ben ik samen met 3 andere meiden naar Amed geweest. Amed ligt in het noord oosten van Bali. Dit is zo'n 2,5 uur met de auto. Reken daar maar een uur bij, want het is overal super druk met het verkeer onderweg. Als je echt pech hebt, sta je meer stil dan dat je rijdt.
Helaas begon het weekend niet lekker. Ik was namelijk gewoon hartstikke ziek. Ik had een infectie aan mijn keel en koorts. Ik had geen stem meer en als ik wilde praten deed dat ook echt pijn. Toch wilde ik graag mee. Na een uur in de auto vertelde ik de andere meiden en taxichauffeur dat ik mij echt totaal niet goed voelde en ik graag naar bed wilde. Het is natuurlijk zorgwekkend als je koorts heb, maar nog zorgwekkender als het in een ander land is. Het fijne aan de cultuur in Bali is dat ze je graag willen helpen. De taxichauffeur vertelde mij dat ik het beste wat suikers kan nemen zodat ik weer wat meer energie krijg. Hij gaf als tip om honing in mijn water te doen, net als limonade. Dit had ik gedaan en dat was best wel een goede tip. Verder vertelde hij dat ik het beste zo weinig mogelijk moest praten. Elke keer als ik praat beschadig ik het natuurlijk weer. En we zijn naar een apotheek geweest. Daar heb ik een kuur voor 3 dagen gekregen, elke dag 3 pillen. Dit is een antibiotica kuur voor de koorts en mijn keel. De kuur heeft goed geholpen, want ik voelde mij na 3 dagen echt stukke beter en mijn stem was een aantal dagen na de kuur weer helemaal terug. Even terug naar de autoreis. De eerste stop was bij Taman Tirtagangga. Dit is een water paleis. Ze hadden in het water van die blokken waar je overheen kan lopen, een fontein in de vorm van een boom en bruggen waar je over kon lopen met kleine fonteintjes in het midden. Ik vond het heel mooi en rustgevend. Helaas voelde ik mij nog steeds niet goed, dus we spraken af dat ik alvast naar het hotel zou gaan. De andere meiden gingen nog wat anders bezoeken. De taxichauffeur heeft mij toen keurig netjes afgezet bij het hotel en daar heb ik een tijdje geslapen. De volgende ochtend voelde ik mij iets beter. De meiden wilde speciaal voor mij rustig aan doen. We zijn naar het strand van Amed geweest en wat ik daar zag was echt bizar. Er was namelijk geen wit strand, maar zwart strand. Dit komt door de vulkaan die in het verleden is uitgebarsten. Eigenlijk is dat zwarte zand dus van het lava. Apart toch?! 's Middags heb ik voor het eerst bij een Warung gegeten. Dit is een lokaal eettentje waar je goedkoop kunt eten. Ik ga denk ik wat vaker bij een Warung eten. Het is echt veel goedkoper dan een restaurant en het smaakt prima. Of ik betaal 20.000 roepia voor nasi goreng of 60.000 roepia. 14.500 (afhankelijk van de koers) roepia is €1,-. Het eten kost dus echt geen drol bij zo'n Warung. 's Avonds had ik weer wat nieuws in mijn leven meegemaakt. Ik heb namelijk de maansopgang (niet de zonsopgang, maar de maansopgang) gezien. Het was volle maan en je zag de maan echt heel snel omhoog gaan. Prachtig gezicht. De laatste dag van dit weekend was zondag 18 september. De taxichauffeur haalde ons weer op. Wel anderhalf uur te laat, maar dat komt door het verkeer. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Hij bracht ons weer naar het hotel in Denpasar. Onderweg zijn we nog wel even gestopt bij 2 overdekte markten. Eén markt had alleen maar traditionele Balinese kleding en de andere markt had allemaal normale kleding. Bij zulke markten is het de bedoeling om flink af te dingen. Je moet in principe maar 30% van de vraagprijs betalen. Ik zag niet echt wat leuks, maar ik vond het toch bijzonder om hier rond te lopen. Overal komen mensen naar je toe om te vragen of je het wil kopen. Ik heb echt wel 20 keer "No thank you" gezegd.

Op woensdag 21 september had ik een vrije dag met school. Op deze dag heb ik samen met 4 andere meiden de Batur beklommen. Dit is een vulkaan van 1717 meter. Deze vulkaan is actief, maar wel rustig. Om 2 uur midden in de nacht werden we opgehaald door een taxichauffeur. Hij bracht ons naar de voet van de berg. Dit was zo'n 2 uur rijden vanaf het hotel in Denpasar. Er werd een gids voor ons geregeld die ons de weg naar de top wees. Na anderhalf uur omhoog lopen had ik de top van de Batur bereikt. Koud dat het daar was, 15 graden. We zochten een bankje uit met uitzicht op de zonsopgang. Weer heb ik iets nieuws in mijn leven meegemaakt, de zonsopgang. Het was prachtig en heel bijzonder. Het landschap werd steeds lichter en lichter en daar kwam de zon boven de wolken uit. De berg ligt boven de wolken grens. Dat vond ik ook al zo bijzonder om te zien. Nadat de zon op hoogte was, liepen we een eindje door. Daar heb ik de krater van de vulkaan gezien en er kwam zelfs wat rook uit. Na een tijdje liepen we weer terug naar beneden. Dit vond ik niet zo leuk. Er waren namelijk heel veel losse stenen. Toen ik omhoog liep had ik daar geen last van, maar naar beneden gleed ik een aantal keer uit. Daardoor heb ik nu een blauwe plek op m'n kont en een klein wondje op mijn hand. Toch had ik dit avontuur niet willen missen. Wat was dit weer een bijzondere dag.

Afgelopen weekend 24, 25 en 26 september ben ik samen met 4 andere meiden naar Lovina geweest. Dit ligt in het noorden van Bali. Zo'n 2 uur en een kwartier vanaf het hotel in Denpasar. Afhankelijk van het verkeer natuurlijk. Zaterdag om 10 uur stond onze vaste taxichauffeur klaar. Het weer was vandaag niet echt oké. Veel wolken waar af en toe regen uit kwam. De taxichauffeur vertelde dat het regenseizoen al is begonnen. Normaal begint dit eind oktober, maar door de klimaatverandering verschuift de boel. De klimaatverandering is dus niet alleen in Nederland, maar ook in de rest van de wereld. Kebun Raya Bali was onze eerste tussenstop. Dit is een heel groot mooi tuinpark. We konden met de auto naar binnen en stopten bij de verschillende hotspots. Ik ben in een cactus kas geweest met heel veel verschillende soorten cactussen. We reden weer verder richting Lovina en onze tweede tussenstop was de Pemerintah Kabupaten Tabanan tempel. Dit is een tempel in het water. Hier kan je omheen lopen. Helaas werkte het weer niet mee. Het kwam met bakken uit de lucht. We hebben maar een paraplu gehuurd zodat we toch konden kijken. Ik vond het leuk om gezien te hebben, maar niet spectaculair. Misschien kwam dat ook wel omdat er heel veel toeristen waren en het zo nat was. Na dit tempel bezoek zijn we naar het hotel gereden. Hier ben ik meteen in het zwembad gegaan. Heerlijke verkoeling. 's Avonds op tijd naar bed, want de volgende dag gingen we dolfijnen kijken. Om 6 uur 's ochtends werden we opgehaald en liepen we naar een vissersbootje. De meneer die met ons mee was bestuurde de boot en wist waar de dolfijnen zwemmen. Dit was denk ik een kilometer vanaf de kust. Omdat het zo vroeg was, kon ik ook nog even genieten van de zonsopgang. En ja, daar zag ik de dolfijnen en wat gingen ze snel. Het was heel moeilijk om ze op de foto te zetten. Ik besloot om maar gewoon te gaan genieten van de beelden die ik zag. Deze gaan niet meer uit mijn gedachten. Ik vond het heel leuk en (alweer) bijzonder dat de dolfijnen daar rond zwommen. Tussen alle boten door. Prachtig gezicht en ik ben weer een ervaring rijker. Wat maak ik toch bijzondere dingen mee hier op Bali. 's Middags zijn we naar het strand van Lovina geweest, maar dit viel best wel tegen. Er was veel troep op het strand. Dit komt doordat de troep in het droge seizoen de zee in gaat en tijdens het regenseizoen weer aan land spoelt. We hebben nog een rondje gelopen langs de winkeltjes en besloten om uiteindelijk de middag verder door te brengen bij het zwembad in het hotel. De volgende ochtend werden we weer opgehaald door onze taxichauffeur. Deze keer was hij een uur en een kwartier te laat. Op weg naar het hotel stopten we alleen nog in Munduk. Hier was een mooie waterval die we bekeken hebben. Snel doorgereden naar het hotel in Denpasar. Er lag nog heel veel huiswerk op ons te wachten.

Trouwens nog even een leuk weetje. Het hotel maakt vanaf afgelopen vrijdag speciale pannenkoekjes voor mij zonder suiker, melk en gist voor het ontbijt. Nu hoef ik niet meer mijn eigen havermout mee te nemen naar de ontbijtzaal. En de pannenkoekjes smaken heerlijk. Vandaag hadden ze er zelfs banaan op gedaan. Jammie. Het avondeten gaat trouwens ook nog steeds hartstikke goed. Het kost wel veel energie om elke keer zonder saus te vragen, want niet iedereen kan hier Engels.
Maar goed, ik moet er ook wel wat voor over hebben, vinden jullie ook niet ?

Liefs,
Annemaaike